آرزوی خسرو شکیبایی برای کیومرث پوراحمد
تاریخ انتشار: ۱۸ فروردین ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۴۷۳۶۵۱
آفتاب‌‌نیوز :
انجمن تهیه کننده کارگردانان سینمایی طی پیامی درگذشت زنده یاد کیومرث پوراحمد را تسلیت گفت و نوشت:
«مرگ پایان کبوتر نیست.
کیومرث پور احمد نویسنده و کارگردان شهیر کشورمان دار فانی را وداع گفت. این خبری بود که صبح روز شانزدهم فروردین ۱۴۰۲ دوستداران سینمای ایران را مبهوت و غافلگیر کرد. او که حدود نیم قرن رویاهای ایرانی را در سینما و تلویزیون مصور می‌کرد، علاقمندان آثارش را با مرگ خود خواسته برای همیشه ترک کرد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
انجمن تهیه کننده کارگردانان فیلم‌های سینمایی فقدان این فیلمساز بزرگ را به سینما دوستان و به ویژه بستگان و همکاران او تسلیت می‌گوید و برای او از خداوند آمرزش و آرامش می‌طلبد.»
همچنین خانه هنرمندان برای درگذشت کیومرث پوراحمد نوشت:
«درگذشت دردناک و تکان‌دهنده‌ی آقای کیومرث پوراحمد، هنرمند ارزنده‌ی سینمای کشورمان جامعه سینمایی و مردم فرهنگدوست ایران را در بهت و ناباوری فرو برد. خالق فیلم‌ها و سریال‌های برجسته و به‌یادماندنی که خاطرات جمعیِ چند نسل به آثار او پیوند خورده است، حالا دیگر در میان ما نیست.
فقدان اندوهبار و غم‌انگیز کیومرث پوراحمد را می‌توان هشداری جدی برای مسئولان و کارگزاران کشور تلقی کرد که پاشیدن بذرِ ناامیدی در جامعه، بی‌توجهی به سلامت روح و روانِ آدمیان، نادیده‌گرفتن و کم اهمیت فرض کردنِ فرهنگ و هنر و هنرمند، سیاست‌های ناکارآمد و مخرب فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی و همچنین بی‌تفاوتی در قبال آینده‌ی آحادِ اعضای یک جامعه چه تبعات تلخ و جبران‌ناپذیری می‌تواند به‌بار آورَد.
خانه‌ی هنرمندان ایران این واقعه‌ی ناگوار را به خانواده‌ی ایشان، عموم مردم ایران و جامعه سینمایی تسلیت می‌گوید و برای روح پرخروش کیومرث پوراحمد، آرزوی آرامش و آمرزش دارد.»
یادآور می شود مراسم تشییع و تدفین پیکر زنده یاد کیومرث پوراحمد به درخواست خانواده ایشان ، فردا جمعه 18 فروردین ساعت 10.30 صبح در قطعه هنرمندان برگزار می شود
منبع: اعتمادآنلاینمنبع: آفتاب
کلیدواژه: کیومرث پور احمد خسرو شکیبایی خانه هنرمندان کیومرث پوراحمد
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت aftabnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آفتاب» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۴۷۳۶۵۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
«همسایه شما، زهره» بیانگر بی‌مهری جامعه/ درخشنده دردی لاعلاج ساخته است
فیلم سینمایی «همسایه شما، زهره» به کارگردانی علی درخشنده از چهارشنبه پنجم اردیبهشت ماه در سینماهای گروه «هنروتجربه» اکران شد. از این رو به گفت‌وگو با مهسان فراست منتقد و کارشناس سینما و تئاتر درباره این فیلم پرداخته‌ایم.
مهسان فراست منتقد و کارشناس سینما درباره فیلم سینمایی همسایه شما، زهره گفت: همسایه شما، زهره فیلمی است که درد دارد اما علاج ندارد. در بطن جامعه آدم‌های دردمند چاره ای جز سکوت یا مرگ ندارند. در این فیلم زهره زنی با درد مشترک جامعه امروزی تلاش دارد حرف بزند، سکوتش را بشکند و صدایش را فریاد بزند، ولی متاسفانه در جامعه ما این صدا را خفه میکنند.
وی ادامه داد: فیلم همسایه شما زهره، تلاش دارد بیانگر بی مهری‌های جامعه ای باشد که هیچ کس از حال دیگری خبر ندارد، حتی در جامعه کوچکی مانند خانواده. در خانواده آنقدر بی عاطفی افراد موج می‌زند و کسی صدای تنهایی مادر را نمی‌شنود که زهره مجبور می‌شود انتقام بگیرد.
این منتقد افزود: درخشنده به درستی درد امروز را می‌فهمد و در این فیلم به روانکاوی و آسیب های جامعه اجتماعی ایران می‌پردازد که بیشتر افراد در زمان طفولیت گریبان گیر آن می‌شوند و در بزرگسالی آثار این افسار گسیختگی بیشتر گریبان گیر آنها می‌شود.
فراست بیان کرد: زیبایی داستان دلنوشته‌ها و به نوعی اعترافات زهره است که به زیبایی داستان اضافه کرده است و تماشاگر با نوشته‌های زهره دوست دارد ادامه داستان را ببیند. همچنین بازی خانم رویا افشار نشان از چیره دستی ۴۰سال هنرمند بودن را به رخ می‌کشد.
وی در پایان صحبت‌هایش گفت: این فیلم سینمایی در آخر این حرف را می‌زند که آدم‌های جامعه ما درد دارند، از بی کسی، بی‌مهری غم دارند اما در تنهایی خود گیر میکنند؛ آدما وسط غم و تنهایی و غصه‌هایشان می‌میرند و شاید ظاهراً همه چیز خوب باشد اما روح در بدن جان می‌دهد و انسان فکر می‌کند دیگر توان ادامه دادن ندارد و نفس کم آورده است. در آخر می‌‌گویم آدم‌ها را در ناراحتی و در تنهایی رها نکنید چون آن زمان آدم زنده است اما واقعاً می‌میرد.
باشگاه خبرنگاران جوان فرهنگی هنری سینما و تئاتر
جاده کندوان یک طرفه شد